afrika avontuur bijna voorbij
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Lindsay
23 November 2007 | Ghana, Accra
Hallo iedereen,
Weer een weekje voorbij van het Afrikaanse avontuur. Eigenlijk al bijna 2 als je het goed uitrekent. De tijd gaat hier zo snel voorbij. Ik ben hier ook al 2 maanden. Het zit er bijna op dit grote avontuur. Maar ik heb voor mezelf besloten om zeker terug te komen. Ik wil hier nog zoveel gezien hebben. Ik wil kunnen laten zien aan anderen wat ik hier al gezien heb. Maar ik heb er zeker nog niet genoeg van. Ik denk dat de Afrika microbe mij gebeten heeft. Het voelt hier zo vertrouwd. Of ik hier al jaren woon. Echt als een tweede thuis. Ik mis het alleen om eens een goede babbel te kunnen doen met de mensen die ik graag zien en door en door vertrouw.
Het zijn hier al drukke tijden geweest hoor. Vooraleerst zijn de ouders van Nicolas een weekje op bezoek gekomen. En de Jokergroep is hier ook. Dus druk druk druk maar dat is wel eens leuk een beetje ander volk om tegen te praten.
En nog heeeel goed nieuws!!! Donderdag 15 november zijn we onze container gaan afhalen in de haven van Tema. Wat een belevenis. Om 4u ’s morgens vertrekken. Een aantal uur in ons busje zitten en dan aankomen in Tema. Mochten we eerst niet mee binnen in de haven. Want alle goederen moesten uit de container gehaald worden. En dan moest alles gecontroleerd worden. Dus wij maar wachten en wachten tot we eindelijk binnen mochten. Na een dikke twee uur mochten we dan eindelijk binnen in de haven. Nu wat bleek heeft Franklin helemaal alleen met 2 andere mannen heel de container moeten leeghalen. In plaats dat wij dan mee binnen mochten zodat wij ook konden helpen. Dan na 2 keer alle dozen te hebben gecontroleerd mocht eindelijk onze andere vrachtwagen binnen zodat alles kon overgeladen worden. Dit was in een kleine 3 uur al gedaan. Maar veel mochten we zelf niet helpen we moesten constant onze goederen in het oog houden zodat niemand iets zou meenemen van onze spullen.
En dan dachten we dat we eindelijk konden vertrekken naar huis. Maar dat is buiten de Afrikanen gerekend natuurlijk. Moesten we nog een paar uur wachten op een document zodat we konden vertrekken. Toen we dat document eindelijk hadden was het richting bareel van de haven rijden. Maar daar vond er nog een persoon het nodig dat we het zeil van de vrachtwagen er nog eens afhaalden om nog eens te checken wat er allemaal in de vrachtwagen zat. Na zo’n vermoeiende dag kon dat er echt niet meer bij. Pfff
De man gaf zich toch gewonnen en wij konden vertrekken want we hadden nog een paar uur te gaan voor we eindelijk terug thuis waren. En mijn buikje had toch wel honger hoor.
Dan om half 9 ’s avonds waren we terug thuis. En daar stond ons eten al klaar. Fufu met kip. Mmmmmmmm en eigenlijk en dat meen ik na nu 2 maanden hier te zijn vind ik de fufu en de banku elke keer lekkerder en lekkerder te worden. Ik en Nicolas zijn eigenlijk wel de enigste die dat vinden.
Maar zie toch ook wel uit naar mijn pakje frietjes in België. Dat ga je toch nooit kunnen veranderen aan mij hoor. Al ben ik misschien wel jaren in Afrika. Lindsay zal altijd het liefste frietjes eten hahhaha;)
Dus nu dat onze container hier eindelijk is kunnen we veel meer doen in de school. We gaan maar een deel van de materialen aan de scholen geven. Een groot deel gaan we hier in het huis laten voor de volgende meisjes zodat zij materialen hebben om te starten met hun buitenlandse stage. Want je kan wel materialen en materialen naar hier blijven halen maar dat wordt ook teveel hoor.
En Frank had ook een fantastisch idee om in die kamer die wij inrichten voor de volgende meisjes. Om op de vloer allemaal matten te leggen. En dat er kinderen van in de buurt met het speelgoed kunnen komen spelen en zodat ze leren omgaan met nieuwe materialen.
En voor de eerste keer in mijn leven mijn verjaardag eens niet thuis gevierd. Dat doet wel raar eigenlijk om zo ver van thuis te zitten. Maar dan nog ziek zijn op je verjaardag dat is dan ook nog eens wat. Hahahaha dat moet mij weer overkomen.
Ja nu ben ik echt volwassen alé dat zeggen ze toch;)!!!
Mijn pakjes van het thuisfront zijn hier nog niet toegekomen. Wat ik wel jammer vind zag er wel naar uit. Maar het was echt zalig om zoveel berichtjes te krijgen van iedereen. En nog een telefoontje van mijn grote zusje alé een weentelefoontje é Kelly ;)!!! En van mijn kleine zusje ook nog een telefoontje. En als ik thuis kom wil ik die taart ze die je beloofd hebt ;)
Het feestmaal is ook uitgebleven want het was banku. Je hoort me niet klagen hoor want ik was blij dat ik eens wat eten kon binnenhouden want heb 2 dagen niets kunnen eten omdat ik zo ziek was. Maar dat is goed voor de kilo’s hé ;)!!! Maar als die pakjes hier gaan zijn gaat het niet zo goed gaan met die kilootjes want het moeten vooral lekkere pakjes zijn dus ….
En voor Lindsay de snoeper is dat niet zo goed é?
De andere meisjes zijn hier druk aan het bespreken om nog 2 weken langer te blijven. Maar ik heb voor mezelf besloten om dit niet te doen. Hoe graag ik hier ook in Afrika ben toch wil ik graag Kerstmis thuis vieren. Want ik hou daar nogal aan aan de kerstsfeer. En voor mij is Kerstmis pas af als je bij mensen bent waarvan je weet dat die jou doodgraag zien. Dus 23 december zit ik op het vliegtuig terug naar België.
Nog een 4 weken en het is zover. Het begint echt wel te korten. Ik kijk wel uit naar het terug thuis zijn. Om alles en iedereen thuis terug te zien. Mijn hondje te knuffelen en mijn konijntje te knuffelen. Maar vooral ook om mijn avonturen te vertellen en de foto’s te laten zien. Voor ik het weet zal ik terug thuis zijn. En langs de ene kant ben ik blij maar langs de andere kant vind ik het toch wel spijtig dat alles zo snel gaat hier. Dat mijn avontuur over 4 weken al ten einde is.
Daarom dus ook dat ik besloten heb om terug te komen.
Maar ik kan echt iedereen aanraden om naar hier te komen. Voor mij persoonlijk is het al een grote les geweest. Heb hier veel dingen geleerd over mezelf en over gewoon het leven.
Mensen tot het volgende verslagje en tot over 4 weken terug in België.
Gaat koud zijn denk ik hoor. Brrr daarom dat ik nog wat ga genieten van het zalige weer hier ;)!
Weer een weekje voorbij van het Afrikaanse avontuur. Eigenlijk al bijna 2 als je het goed uitrekent. De tijd gaat hier zo snel voorbij. Ik ben hier ook al 2 maanden. Het zit er bijna op dit grote avontuur. Maar ik heb voor mezelf besloten om zeker terug te komen. Ik wil hier nog zoveel gezien hebben. Ik wil kunnen laten zien aan anderen wat ik hier al gezien heb. Maar ik heb er zeker nog niet genoeg van. Ik denk dat de Afrika microbe mij gebeten heeft. Het voelt hier zo vertrouwd. Of ik hier al jaren woon. Echt als een tweede thuis. Ik mis het alleen om eens een goede babbel te kunnen doen met de mensen die ik graag zien en door en door vertrouw.
Het zijn hier al drukke tijden geweest hoor. Vooraleerst zijn de ouders van Nicolas een weekje op bezoek gekomen. En de Jokergroep is hier ook. Dus druk druk druk maar dat is wel eens leuk een beetje ander volk om tegen te praten.
En nog heeeel goed nieuws!!! Donderdag 15 november zijn we onze container gaan afhalen in de haven van Tema. Wat een belevenis. Om 4u ’s morgens vertrekken. Een aantal uur in ons busje zitten en dan aankomen in Tema. Mochten we eerst niet mee binnen in de haven. Want alle goederen moesten uit de container gehaald worden. En dan moest alles gecontroleerd worden. Dus wij maar wachten en wachten tot we eindelijk binnen mochten. Na een dikke twee uur mochten we dan eindelijk binnen in de haven. Nu wat bleek heeft Franklin helemaal alleen met 2 andere mannen heel de container moeten leeghalen. In plaats dat wij dan mee binnen mochten zodat wij ook konden helpen. Dan na 2 keer alle dozen te hebben gecontroleerd mocht eindelijk onze andere vrachtwagen binnen zodat alles kon overgeladen worden. Dit was in een kleine 3 uur al gedaan. Maar veel mochten we zelf niet helpen we moesten constant onze goederen in het oog houden zodat niemand iets zou meenemen van onze spullen.
En dan dachten we dat we eindelijk konden vertrekken naar huis. Maar dat is buiten de Afrikanen gerekend natuurlijk. Moesten we nog een paar uur wachten op een document zodat we konden vertrekken. Toen we dat document eindelijk hadden was het richting bareel van de haven rijden. Maar daar vond er nog een persoon het nodig dat we het zeil van de vrachtwagen er nog eens afhaalden om nog eens te checken wat er allemaal in de vrachtwagen zat. Na zo’n vermoeiende dag kon dat er echt niet meer bij. Pfff
De man gaf zich toch gewonnen en wij konden vertrekken want we hadden nog een paar uur te gaan voor we eindelijk terug thuis waren. En mijn buikje had toch wel honger hoor.
Dan om half 9 ’s avonds waren we terug thuis. En daar stond ons eten al klaar. Fufu met kip. Mmmmmmmm en eigenlijk en dat meen ik na nu 2 maanden hier te zijn vind ik de fufu en de banku elke keer lekkerder en lekkerder te worden. Ik en Nicolas zijn eigenlijk wel de enigste die dat vinden.
Maar zie toch ook wel uit naar mijn pakje frietjes in België. Dat ga je toch nooit kunnen veranderen aan mij hoor. Al ben ik misschien wel jaren in Afrika. Lindsay zal altijd het liefste frietjes eten hahhaha;)
Dus nu dat onze container hier eindelijk is kunnen we veel meer doen in de school. We gaan maar een deel van de materialen aan de scholen geven. Een groot deel gaan we hier in het huis laten voor de volgende meisjes zodat zij materialen hebben om te starten met hun buitenlandse stage. Want je kan wel materialen en materialen naar hier blijven halen maar dat wordt ook teveel hoor.
En Frank had ook een fantastisch idee om in die kamer die wij inrichten voor de volgende meisjes. Om op de vloer allemaal matten te leggen. En dat er kinderen van in de buurt met het speelgoed kunnen komen spelen en zodat ze leren omgaan met nieuwe materialen.
En voor de eerste keer in mijn leven mijn verjaardag eens niet thuis gevierd. Dat doet wel raar eigenlijk om zo ver van thuis te zitten. Maar dan nog ziek zijn op je verjaardag dat is dan ook nog eens wat. Hahahaha dat moet mij weer overkomen.
Ja nu ben ik echt volwassen alé dat zeggen ze toch;)!!!
Mijn pakjes van het thuisfront zijn hier nog niet toegekomen. Wat ik wel jammer vind zag er wel naar uit. Maar het was echt zalig om zoveel berichtjes te krijgen van iedereen. En nog een telefoontje van mijn grote zusje alé een weentelefoontje é Kelly ;)!!! En van mijn kleine zusje ook nog een telefoontje. En als ik thuis kom wil ik die taart ze die je beloofd hebt ;)
Het feestmaal is ook uitgebleven want het was banku. Je hoort me niet klagen hoor want ik was blij dat ik eens wat eten kon binnenhouden want heb 2 dagen niets kunnen eten omdat ik zo ziek was. Maar dat is goed voor de kilo’s hé ;)!!! Maar als die pakjes hier gaan zijn gaat het niet zo goed gaan met die kilootjes want het moeten vooral lekkere pakjes zijn dus ….
En voor Lindsay de snoeper is dat niet zo goed é?
De andere meisjes zijn hier druk aan het bespreken om nog 2 weken langer te blijven. Maar ik heb voor mezelf besloten om dit niet te doen. Hoe graag ik hier ook in Afrika ben toch wil ik graag Kerstmis thuis vieren. Want ik hou daar nogal aan aan de kerstsfeer. En voor mij is Kerstmis pas af als je bij mensen bent waarvan je weet dat die jou doodgraag zien. Dus 23 december zit ik op het vliegtuig terug naar België.
Nog een 4 weken en het is zover. Het begint echt wel te korten. Ik kijk wel uit naar het terug thuis zijn. Om alles en iedereen thuis terug te zien. Mijn hondje te knuffelen en mijn konijntje te knuffelen. Maar vooral ook om mijn avonturen te vertellen en de foto’s te laten zien. Voor ik het weet zal ik terug thuis zijn. En langs de ene kant ben ik blij maar langs de andere kant vind ik het toch wel spijtig dat alles zo snel gaat hier. Dat mijn avontuur over 4 weken al ten einde is.
Daarom dus ook dat ik besloten heb om terug te komen.
Maar ik kan echt iedereen aanraden om naar hier te komen. Voor mij persoonlijk is het al een grote les geweest. Heb hier veel dingen geleerd over mezelf en over gewoon het leven.
Mensen tot het volgende verslagje en tot over 4 weken terug in België.
Gaat koud zijn denk ik hoor. Brrr daarom dat ik nog wat ga genieten van het zalige weer hier ;)!
-
23 November 2007 - 14:54
Tiffany:
Kzal al zeker een muts meenemen als je aankomt :)
en Nijntje is nen agresieveling geworden en ja Zoë is en blijft een lui zwijntje -
23 November 2007 - 14:57
Tiffany:
En de verjaardagstaart krijg je hoor, beloofd!!!!!!!! -
23 November 2007 - 15:01
Tante An:
hey Lindsay,
weer een leuk verslag he...fijn om te lezen.
merci voor je smsje terug he...
profiteer nog die laatste 4 weken daar in Africa!!!
lieve groeten tante An en Cindy tatjana en domi + de dogs -
23 November 2007 - 16:03
Den Danny:
Ik vindt het fijn dat eindelijk de container ter plaatsen is, daar hebben we toch hier in Belgie ons best voor gedaan .
Als je terug komt zullen we zeker tot U komen om eens te luisteren over U verhalen van ginder.En En zeker met een pintje en pak frit , want dat krijg je van ons ook .
Tante Kristel en danny -
28 November 2007 - 16:13
Lieve Desplenter:
Beste Lindsay
Ik vertel je stiekem dat ik als departementshoofd uitermate trots ben dat studenten zoals jij bij ons in de Karel de Grote-Hogeschool hun opleiding volgen. Je bent ondernemend, grappig, vlot, grensverleggend, jezelf .. kortom eentje uit de 1500 waarnaar ik daadwerkelijk opkijk. proficiat - ik ernaar uit om je verhaal in levende lijve te horen!
Stel het verder erg goed en breng een beetje Afrika mee naar Antwerpen
Mvg
Lieve Desplenter ( jouw departementshoofd die vanop afstand ales volgt) -
28 November 2007 - 21:07
Linda:
Lindsay,
Leuk geschreven, fris ook. Ik ben blij dat je gebeten bent. Afrika doet rare dingen met een mens, hé? Ik zal je dus niet zien, tijdens de kerstvakantie, maar ik gun je van harte die dagen met je familie. Ik hoop wel dat ik jouw verhaal (en jouw foto's) later zal leren kennen.
Voor de rest zou ik zeggen...tel de dagen niet, maar geniet elke dag.
(Ik tel wel, tot ik er weer ben.)
Voor ons is Kpando een tweede thuis. Het geeft een goed gevoel dat ook andere mensen er graag zijn. Dat huisje, dat project en zeker alle Ghana-meiden hebben een apart plekje in ons hart.
Tot het volgende bericht! -
29 November 2007 - 13:18
Thomas:
Dag schat!
Ik had al je avonturen natuurlijk al persoonlijk gehoord toen we met elkaar belden ;) maar toch is het nog leuk om dit te lezen ze en daarom zet ik ook nog ff een klein reactieke!
Het is op dit moment nog 25 dagen te gaan voor je terugkomt! Dus voor jou nog 25 dagen om te genieten van de Afrikaanse sfeer en het leven daar, en voor mij nog 25 dagen aftellen tot je terugbent want daar kijk ik wel naar uit ze :)!
En je mag er zeker van zijn da we je heel warm zullen ontvangen op de luchthaven (letterlijk en figuurlijk)! Me nen dikke jas en nen dikke warme knuffel dus!
Alé schatteke nog veel succes daar en geniet er nog van e!
Hele dikke kussen en knuffels van mij!
Hou van je -
12 December 2007 - 06:43
Kelly De Grote Zus:
Halookes
Dat de Nijn nen agressieveling is geworden is waar. Hij wil niet zo graag meer gepakt worden. En hij bijt in ons handen. AL een geluk doet Zoë dat nog niet. Ge kunt ons wat knuffelen he; wij bijten nog niet hihi.
We kijken uit naar je thuiskomst.
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx -
17 December 2007 - 14:41
Heidi De Clercq:
Lindsay,
Einde maart vertrek ik ook naar Ghana. Het is fijn om te lezen dat je door de Afrikamicrobe gebeten bent. Wie weet bijt ze me ook! Geniet nog van je laatste dagen!
groetjes,
Heidi (lector muziek KDG)
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
