eerste verslagje

Hallo iedereen, hier mijn eerste verslagje uit het verre Ghana.

Maandag 24 september :
Ik ben dus maandag 24 september vertrokken. Eerst op de luchthaven aangekomen begon het wel tot me door te dringen dat ik voor 3 maanden weg ben. We waren alledrie ingecheckt maar we zijn dan nog even iets gaan drinken in een cafeetje op de luchthaven omdat we het nog te vroeg vonden om afscheid te nemen. En daarna kwam het moment dat we afscheid moesten nemen van elkaar. Ik ging me sterk houden had ik me voorgenomen. Maar toen ik de eerste tranen bij mijn ouders zag en dan bij Thomas ja dan was het om zeep. Het afscheid viel me wel zwaar. En dan nog even wachten om aan boord te gaan van het vliegtuig. En ziek dat ik was op het vliegtuig pfff niet te doen. Ik kan blijkbaar niet tegen vliegen!!! Touristil pilletjes zijn dus welkom ;).

Dan kwamen we aan in Casablanca. Daar wachtte ons een toffe tijd van 7,5 wachten op onze vlucht naar Accra. Dan hebben we maar wat spelletjes gespeeld daar en wat rondgelopen maar veel was er niet te beleven. Dan nog maar te zwijgen van het eten. Slecht en verschrikkelijk duur. Daar hebben ze ons gewoon in het zak gezet. Alles had elke keer een andere prijs.

Dan na al dat wachten konden we eindelijk op ons vliegtuig stappen. Joepie terug ziek worden. We hebben toch zeker 3u geslapen die avond op het vliegtuig. Dan nog een tussenstop ergens in Afrika. En dan eindelijk richting Accra.

Dinsdag 25september
Daar kwamen we dan om 6u
’s morgens aan. Dan onze bagage gaan halen. Vol spanning aan het wachten of alles er wel zou zijn. En ja hoor daar kwamen mijn 2 koffers aangerold.

We kwamen uit de luchthaven en iedereen vroeg naar waar we moesten en waar we vandaan kwamen. Maar wie is nu Franklin? En toen hoorden we opeens Tsatsaboli en Linda roepen. We hadden Franklin gevonden.
Na een lange tocht in het busje richting Kpando kwamen we eindelijk aan in het huis. En dan een ontdekkingstocht door het huis. En dan een dutje doen want het was een vermoeiende dag.

Woensdag 26 september

Vandaag zijn we voor het eerst samen men Nicolas een wandeling gaan maken in het dorp. We hebben ook het weeshuis bezocht. De meeste kinderen die daar zitten hebben nog altijd ouders. Maar het waren tienermoeders en dergelijke en daarom was het beter om hun kind in een weeshuis te stoppen. Woensdag was het ook marktdag in Kpando. Druk druk druk niet te geloven. En dan een rustige avond om alles een beetje op een rij te zetten en alles tot me laten doordringen. Want het leven is hier zo anders maar oh zo mooi.

Donderdag 27 september

Vandaag hebben we eigenlijk niet zo veel gedaan omdat Cindy vlechtjes liet leggen en dat duurt een eeuwigheid. Dus rustig wat wennen aan het leven hier.

Vrijdag 28 september

Vandaag zijn we naar de 2 scholen geweest samen met Franklin. Daar werden we warm onthaald door de leerkrachten en de kinderen. Iedereen is zeer blij om ons te zien en blij dat we er zijn om hen te helpen. Daarna terug naar het compound (het huis) want vandaag was Linde aan de beurt om vlechtjes te krijgen.

Zaterdag 29 september

Vandaag was het mijn beurt om mijn haren in vlechtjes te laten doen. Moeke zoals jij vroeger altijd zei: “ wie mooi wil zijn moet lijden” amai dat is dubbel en dik waar!!! Trekken dat die aan je haar doen niet normaal. ‘s morgens begonnen om 10u en ’s avonds om half 6 gedaan. Was blij dat het eindelijk gedaan was.

Zondag 30 september

Zondag is het kerkdag. De mensen hier zijn heel gelovig. Als je hen vertelt dat je eigenlijk niet gelovig bent dan lachen ze je ofwel uit ofwel zijn ze boos op je omdat je MOET geloven en zonder god ben je niets. Maar kom we zijn toch eens mee geweest naar de kerk in Fesi om zo een kerkdienst mee te maken. Dat is iets heel anders dan bij ons hoor. Constant zingen en dansen. Het was wel leuk om eens mee te maken maar ik ga dit nu niet elke week doen.

Maandag 1 oktober

Vandaag zijn we voor het eerst gaan observeren in de school in Fesi. Wat een verschil met het onderwijs in België. Op een hele voormiddag doen de kinderen 2 rekenoefeningen, ze zeggen het alfabet eens op en voor de rest zitten de kinderen daar maar. Wel raar om zo te zien.

Voor de rest van de week gaan we dag om dag observeren in Fesi en in Agbenoxoe. En dan vrijdag bespreken we met z’n drieën hoe en wat we gaan doen in de scholen. Volgende week maandag beginnen we met onze stage hier.

Weetjes:

- als je hier rondloopt hoor je langs alle kanten “jovo jovo jovo” en wat betekent dat nu hé? Wel dat is blanke in het ewe! En dan roepen wij terug amejibo en dat wil zeggen zwarte man. Best wel grappig om te horen.
- Ik mis de frietjes wel op vrijdag;) hihihi
- Alé het eten in het algemeen. Het is toch helemaal anders dan thuis hoor. Maar daar kon ik ook al klagen over het eten hé moeke? ;) Het eten valt hier best wel mee hoor.

Ik heb ook een nieuw gsm-nummer alé een nummer van hier é!
024/5307009

dus als je iets wil sturen naar mij dan kan dat nog altijd hé maar dan wel naar deze nummer want de andere gebruik ik nu even niet.
Zo dat was mijn eerste verslagje dan al.

Tot de volgende
Groetjes uit het verre ,warme Ghana