terug thuis
Door: Webmaster
Blijf op de hoogte en volg Lindsay
10 Januari 2008 | België, Brasschaat
hallo iedereen,
ben al even thuis maar wou toch nog even een berichtje plaatsen op men sitetje.
de laaste weken zijn nog rustig verlopen. Overal afscheid gaan nemen. pff en ben daar dus geen goede in.
In Agbenoxoe kregen we een afscheidsfeestje met dansen en zingen. Ze hebben zelfs kerstliedjes voor ons gezongen dat was wel leuk. Daarna nam een leerkracht het woord. Hij bedankte ons namens heel de school voor alles wat we voor hen hadden gedaan gedurende onze 3 maanden. pff ik had het echt moeilijk mij ogen sprongen vol tranen. Het is echt ongelofelijk moeilijk om zo afscheid te nemen van mensen waarmee je 3 maanden mee in contact bent gekomen en die zoveel respect voor jou hebben. Doet pijn dat je die allemaal moet achterlaten.
In Fesi kregen we ook een afscheidsfeestje met de togbe erbij. Van de togbe kregen we een kente dit is een soort van geweven sjaaltje dat we gekregen hebben en daarop stond " goodbye Lindsay" was zo ontroerend. En van de directrice van de school kregen we ook nog een kente. Daar kwamen de tranen weer. Het deed zo'n deugd dat die mensen zo dankbaar zijn voor wat we hier komen doen zijn.
Zaterdag voor we vertrokken naar huis hebben we nog een dansavondje georganiseerd met de kinderen van het weeshuis. op het moment dat we echt afscheid moesten nemen van de kinderen was ik al als eerste aan het wenen. pff zo moeilijk. natuurlijk zien die kinderen dat dan ook en een heleboel kinderen begonnen ook te huilen. Dat is zo erg voor die kinderen die moeten zich telkens hechten aan andere mensen en telkens gaan die weg van hen en moeten ze weer afscheid nemen. doet zoveel pijn om afscheid te nemen.
en dan om 1u snachts zijn we vertrokken richting Accra om daar te wachten en wachten op onze vluchten want we hadden 3u vertraging. op zaventem was ik eigenlijk niet zenuwachtig echt raar. want de vorige dagen was ik wel zenuwachtig om iedereen te zien maar nu was ik kalm. maar was wel blij om iedereen terug te zien op de luchthaven. maar was oh zo raar. je moet precies terug wennen aan elkaar echt raar. zoals met Thomas was precies of we terug voor het eerst samen waren. echt wennen. en dan kom je thuis je herkent alles wel maar toch is alles zo anders. ik denk constant oh kijk dat heb ik thuis en oh zo was het in Ghana. echt grappig. En alles is zo raar warm water maar eigenlijk ik geniet er niet meer zo hard van als vroeger. vroeger kon ik bijna drie kwartier onder een hete douche staan. maar nu nee hoor das snel douchen en gedaan. je denkt toch wel 2 keer na want als je weet dat andere mensen er dagelijks voor naar een waterput moeten stappen en dan sjouwen met liters water dan denk je wel eens na voor je je kraan opendraait en daar komt het water.
zoveel luxe dat wij hier hebben. oké ik krijg wel reacties van sommige mensen ja of ik hier nu op let of daarop let daar zijn die mensen ginder nix mee geholpen maar toch ik vind van wel. ik heb enorm respect voor de ghanezen hun levenswijze. want zij zij trots op zichzelf en zijn gelukkig met wat ze hebben en wij zijn soms nog niet gelukkig met alles wat we hebben want we willen dat ene ding toch nog maar hebben. nee wauw voor die mensen daar enorme respect daarvoor.
ja ik mis het eigenlijk wel daar. vooral de mensen, de zon, het rode zand, de fufu, water uit zakjes. pff nee vergeet dit van heel mijn leven niet. het was een fantastische ervaring en hoop dat ik ooit nog eens terug kan gaan om iedereen die ik daar heb leren kennen terug te zien.
Ghana miss you.
groetjes aan iedereen
ben al even thuis maar wou toch nog even een berichtje plaatsen op men sitetje.
de laaste weken zijn nog rustig verlopen. Overal afscheid gaan nemen. pff en ben daar dus geen goede in.
In Agbenoxoe kregen we een afscheidsfeestje met dansen en zingen. Ze hebben zelfs kerstliedjes voor ons gezongen dat was wel leuk. Daarna nam een leerkracht het woord. Hij bedankte ons namens heel de school voor alles wat we voor hen hadden gedaan gedurende onze 3 maanden. pff ik had het echt moeilijk mij ogen sprongen vol tranen. Het is echt ongelofelijk moeilijk om zo afscheid te nemen van mensen waarmee je 3 maanden mee in contact bent gekomen en die zoveel respect voor jou hebben. Doet pijn dat je die allemaal moet achterlaten.
In Fesi kregen we ook een afscheidsfeestje met de togbe erbij. Van de togbe kregen we een kente dit is een soort van geweven sjaaltje dat we gekregen hebben en daarop stond " goodbye Lindsay" was zo ontroerend. En van de directrice van de school kregen we ook nog een kente. Daar kwamen de tranen weer. Het deed zo'n deugd dat die mensen zo dankbaar zijn voor wat we hier komen doen zijn.
Zaterdag voor we vertrokken naar huis hebben we nog een dansavondje georganiseerd met de kinderen van het weeshuis. op het moment dat we echt afscheid moesten nemen van de kinderen was ik al als eerste aan het wenen. pff zo moeilijk. natuurlijk zien die kinderen dat dan ook en een heleboel kinderen begonnen ook te huilen. Dat is zo erg voor die kinderen die moeten zich telkens hechten aan andere mensen en telkens gaan die weg van hen en moeten ze weer afscheid nemen. doet zoveel pijn om afscheid te nemen.
en dan om 1u snachts zijn we vertrokken richting Accra om daar te wachten en wachten op onze vluchten want we hadden 3u vertraging. op zaventem was ik eigenlijk niet zenuwachtig echt raar. want de vorige dagen was ik wel zenuwachtig om iedereen te zien maar nu was ik kalm. maar was wel blij om iedereen terug te zien op de luchthaven. maar was oh zo raar. je moet precies terug wennen aan elkaar echt raar. zoals met Thomas was precies of we terug voor het eerst samen waren. echt wennen. en dan kom je thuis je herkent alles wel maar toch is alles zo anders. ik denk constant oh kijk dat heb ik thuis en oh zo was het in Ghana. echt grappig. En alles is zo raar warm water maar eigenlijk ik geniet er niet meer zo hard van als vroeger. vroeger kon ik bijna drie kwartier onder een hete douche staan. maar nu nee hoor das snel douchen en gedaan. je denkt toch wel 2 keer na want als je weet dat andere mensen er dagelijks voor naar een waterput moeten stappen en dan sjouwen met liters water dan denk je wel eens na voor je je kraan opendraait en daar komt het water.
zoveel luxe dat wij hier hebben. oké ik krijg wel reacties van sommige mensen ja of ik hier nu op let of daarop let daar zijn die mensen ginder nix mee geholpen maar toch ik vind van wel. ik heb enorm respect voor de ghanezen hun levenswijze. want zij zij trots op zichzelf en zijn gelukkig met wat ze hebben en wij zijn soms nog niet gelukkig met alles wat we hebben want we willen dat ene ding toch nog maar hebben. nee wauw voor die mensen daar enorme respect daarvoor.
ja ik mis het eigenlijk wel daar. vooral de mensen, de zon, het rode zand, de fufu, water uit zakjes. pff nee vergeet dit van heel mijn leven niet. het was een fantastische ervaring en hoop dat ik ooit nog eens terug kan gaan om iedereen die ik daar heb leren kennen terug te zien.
Ghana miss you.
groetjes aan iedereen
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
